IC & EP Caterwaul’s Dom Perignon

Dom Pérignon was een reus. Als kitten van zes maanden woog hij al zes kilo en we dachten dat we wel een VW-busje nodig zouden hebben om hem te vervoeren. Een keurmeester vroeg me ooit uit welke dierentuin hij kwam en vooral Duitse keurmeesters prezen zijn formaat. Nooit noemden ze hem dik, hoogstens ‘massief’ of ‘doorvoed’. Toen hij als dekkater met pensioen ging, smaakte hem het eten nog steeds heerlijk Maar hoewel hij uitzonderlijk groot en fors was, had hij geen greintje agressie in zich. Hij sloeg zijn grote poten om mijn hals als ik hem moest tillen en iedereen, of het nou de dierenarts of een echte kattenhater was, moest glimlachen bij het zien van die grote, lieve kop.

Als we na een show moe waren en wat langer in bed bleven, lag hij als een groot kind naast me, zijn hoofd op mijn kussen. Dom P. is echt één van de liefste katten geweest die ik ooit heb gehad. Er was nooit sprake van concurrentie tussen hem en zijn opvolger King Lear, ik denk juist dat Dommetje blij was dat hij van het damesbezoek af was. Op de leeftijd van negen jaar is hij voor het laatst HCM-negatief bevonden.

In zijn laatste levensjaren had hij vaak last van zijn luchtwegen en raakte zijn neus verstopt. Met een antibiotica-kuurtje was hij dan snel weer het mannetje maar de kuurtjes volgden elkaar steeds sneller op en op een gegeven moment kon hij de pillen niet meer wegkrijgen, hij hield ze gewoon, droog, in zijn mond… Toen hij niet meer wilde eten of drinken en niet meer bij me in bed kroop, heb ik hem laten gaan, kort voor zijn twaalfde verjaardag. Ik kon het wegkwijnen niet aanzien. Ik weet zeker dat de al gestorven katten blij waren hem te zien, want Dom P. was de baas over het blikje met kattensnoepjes. Als hij het tijd vond voor een traktatie dan smeet hij het busje van de kast en kwamen de andere katten aan rennen. Het gebutste blikje heb ik nog, als aandenken, net als zijn pootafdrukken op een pasgeverfde vensterbank.

Meestal krijg ik nog een laatste groet in mijn dromen van mijn katten maar Dommetje liet lang op zich wachten. Tenslotte meldde hij zich een maand later, niet bij mij maar bij mijn beste vriendin. Ze was met vakantie in de Champagnestreek toen plotseling Dom P. in haar caravan stond en vroeg of hij er uit mocht: “Hier hoor ik”. Later zag ze op de kaart dat ze vlak bij het standbeeld van Dom Perignon overnacht hadden. Ik kreeg er tranen van in mijn ogen. Pas later snapten we het: we waren met haar auto voor de allerlaatste keer naar de dierenarts gegaan met Dommetje: zijn ziel is in haar auto gebleven tot hij ‘thuis’ was.

 

About Me

Sire: Int. Ch. Koss Koss van Jadeja
Dam: Eur. Ch. Blueprint’s Holly Hobby

Colour: lilac

1998 – 2010

–

Showresults
HCM/PKD testresults