IC & GIP Cattractive King Lear
Als je Dom Perignon zag, moest je onbewust glimlachen, als je THE King (KInkybinkie noemden we hem liefkozend) zag, slaakte je een zucht van bewondering. Hij was koninklijk en schroomde zich niet dat te laten zien. Vanaf het eerste moment dat ik hem in 2000 in Cheltenham (UK) zag, hadden wij iets met elkaar.
Hij vormde een prachtige combinatie met mijn poezen en hielp ook echt met het grootbrengen van zijn kittens, hij poetste oren en kontjes en speelde met de kleintjes. Zijn vader Gr. Int. Ch. Positively Uther Pendragon verwekte nog kittens in Engeland toen hij al vijftien was. Dat record had THE King graag willen verbreken maar de dierenarts kwam ertussen.
Hij vestigde wel een ander record door het winnen van dertien Best In Show bekers. Ik heb hem nog meegenomen naar shows tot hij negen jaar oud was omdat hij nog steeds een fraaie vertegenwoordiger van zijn ras was. Kleine sexy oortjes, korte pootjes, compact lijf – hij was zo knap en altijd zo’n echt meneertje. Toen hij niet meer voor de fok werd ingezet, bleef hij toch een bijdrage aan zijn soortgenoten leveren door regelmatig bloed te doneren aan de Eerste Nederlandse Veterinaire Bloedbank http://www.evbn.nl/.
’s Nachts sliep hij altijd op mijn heup. Ik noemde hem mijn kleine Reikimaster omdat hij slapeloosheid genezen kon en me het idee gaf dat de wereld in orde was zolang ik zijn geruststellende gewicht maar kon voelen. Het was zijn speciale plekje en alleen als een poes zwanger was (hoe kon hij dat eigenlijk weten?) stond hij haar toe zijn plaats in te nemen.
In juli 2010 merkten we dat hij geen interesse voor zijn achterkleinkinderen (nestje van Poppycock en Bubbles) had. Dat paste niet bij hem en we begonnen ons zorgen te maken. Eerst dachten we dat hij nog rouwde om zijn in mei overleden vriend Dom Perignon maar toen we hem door een specialist lieten onderzoeken was de uitslag zorgwekkend. Hij had een ontsteking aan de galwegen (cholangitis) en aan de alvleesklier. De specialist was grondig en checkte ook zijn hart, zo je zou kunnen zeggen dat THE King nog HCM-negatief werd bevonden op 10-jarige leeftijd. Maar ook een gezond hart was geen partij voor deze rotziekte die mijn knappe lieve kerel in een paar weken deed aftakelen. Hij kreeg medicatie en slikte dat braaf zoals hij in zijn leven altijd alles zonder gedoe had geaccepteerd. We probeerden hem nog kwaliteit van leven te geven maar toen hij op een regenachtige zondag in september met zijn hoofd in de waterbak bleef liggen, was er nog slechts één ding dat ons te doen stond.
Ik hoop dat hij nu champagne drinkt met Dom Perignon. In ons hart en in zijn nazaten leeft hij voort en hij heeft me een warme vriendschap nagelaten met zijn fokster Sue Tiedeman, die hem verschillende keren bezocht heeft. Het verlies van mijn beide grote jongens Caterwaul’s Dom Perignon en Cattractive King Lear zo kort na elkaar maakte 2010 tot een ‘Annus Horribilis” om maar eens een andere koninklijke hoogheid (Queen Elisabeth) te citeren.
About Me
Sire: Gr. Ch. Positively Uther Pendragon
Dam: Positively Ariadne
Colour: Blue
April 20th 2000
–
Showresults
HCM/PKD testresults
